Έχοντας ως άξονα την εφαρμοσμένη έρευνα γύρω από την ιστορική δισκογραφία, μέσα από το ρεπερτόριο, την υφολογία και τις τεχνικές που αναδύονται παράγεται δομημένο υλικό προς μελέτη: Εφαρμογή τροπικότητας στο πιάνο· λαϊκοί ρυθμοί· λαϊκός αυτοσχεδιασμός/ταξίμι· μεταφορά και οικειοποίηση τεχνικών εκτέλεσης, ύφους και αισθητικής άλλων οργάνων στο πιάνο∙ συμμετοχή του σε λαϊκές ορχήστρες. Συγχρόνως, σκιαγραφείται η ιστορική πορεία του πιάνου στα λαϊκά ρεπερτόρια, μέσω των ιστορικών ηχογραφήσεων, και των άλλων πρωτογενών πηγών άντλησης πληροφοριών.